Intramurale zorg

In de langdurige zorg wordt onderscheid gemaakt tussen extramurale en intramurale zorg.

Intramurale zorg betreft de zorg die cliënten ontvangen gedurende een onafgebroken verblijf in een instelling. Het gaat om zorg in een verpleeghuis of verzorgingshuis, instelling voor gehandicapten of instelling voor cliënten met langdurige psychische problemen.

Wlz: vanaf 2015 valt de intramurale zorg voornamelijk onder de Wlz. Het betreft hier personen die zorg met verblijf ontvangen. De langdurige GGZ , de zogenaamde GGZ-B-zorg, wordt de eerste drie jaar gefinancierd vanuit de Zvw. Na drie jaar wordt GGZ-B-zorg (voortgezet verblijf) gefinancierd vanuit de Wlz. De zogenaamde GGZ-C-zorg (beschermd wonen) wordt vanaf 2015 gefinancierd vanuit de Wmo 2015. Voor kinderen en jongeren onder de 18 jaar valt de langdurige GGZ (B en C) vanaf 2015 onder de Jeugdwet.

AWBZ: tot 2015 was er binnen de AWBZ intramurale zorg voor ouderen, chronisch zieken, mensen met een handicap, of mensen met langdurige psychische problemen. Binnen de AWBZ was sprake van intramurale zorg wanneer de cliënt minimaal 4 etmalen per week in de instelling verbleef. Ook de verblijfscomponent van kort verblijf was opgenomen in de AWBZ en viel onder intramurale zorg; de overige functies van kort verblijf waren opgenomen bij extramurale zorg.

De Nederlandse Zorgautoriteit hanteert de term ‘intramurale zorg' bij de prestatiebeschrijvingen in haar beleidsregels over de bekostiging van AWBZ/Wlz-zorg. Binnen de MLZ wordt deze term daarom gebruikt bij de indeling van de nagecalculeerde uitgaven en volume. Hoewel het Zorginstituut Nederland bij haar gegevensuitvraag de term ‘zorg met verblijf' hanteert, wordt binnen de MLZ voor de vergelijkbaarheid met de nacalculatie/afspraken ook bij de indeling van de gedeclareerde uitgaven en volume de term ‘intramurale zorg' gebruikt.

Ter vergelijking: zorg met verblijf.